The Virgin Goddess is calling—and I must go !!
I’m heading out shortly to the great city of Athena—wisdom’s beacon, strategy’s sanctuary, the soul of Hellenic civilization. See you on the other side of the pond.
Athena, the eternal guardian of Athens, remains a force both ancient and enduring. As goddess of wisdom, war strategy, and civilization, she shaped a city that became the heart of democracy and philosophy. Her spirit still echoes through the marble of the Parthenon and the minds she continues to inspire.
Her presence in Athens began with myth: Poseidon offered a salt spring, but Athena gave the olive tree—symbol of peace, prosperity, and foresight. The Athenians chose her, not for brute power, but for wisdom. In doing so, they defined their values and the soul of their city.
Unlike Ares, Athena stood for disciplined warfare and clever tactics—her guidance felt at Salamis, where strategy overcame might. She also inspired law, craft, and intellect, guiding the likes of Socrates, Plato, and Aristotle. In her light, Athens became more than a city—it became an idea.
Today, Athena still watches over institutions of governance and learning. Her image appears on seals from California to West Point, embodying leadership, justice, and strategic thinking.
And atop the Acropolis, the Parthenon stands as her shrine—later transformed into a church for another virgin, the Theotokos. In that sacred space, two traditions meet: the wisdom of the ancients and the grace of the divine.
But my journey doesn’t end in Athens. I’ll also pass through the rugged Taygetos mountains of Georgitsi and the Epanou Riza villages, and storied plains of Laconia —homeland of Sparta/ Lacedaemonia, where my roots run very deep. Sparta, the city of warriors, forged a society unlike any other: austere, disciplined, and built on the ideals of honor, duty, and resilience. The Spartan agoge trained its youth in endurance and moral strength as much as in arms. From the stand at Thermopylae to the ethos of self-sacrifice, the Lacedaemonians gave the world a timeless model of courage under pressure.
To be a Lacedaemonian was to live simply, speak with purpose, and place the good of the polis above all. Even today, the Spartan spirit endures wherever courage and principle are held above comfort.
From there, I’ll continue to Kalamata—between mountain and sea—where the olives are rich and the land breathes memory. A city that rose early in the Hellenic War of Independence, Kalamata embodies the fierce pride and resilience of the Peloponnese.
From Athena’s wisdom to Lacedaemonian valor, and the freedom-loving spirit of Kalamata—this journey is a return to origins, to meaning, to myth made real, and all regions where the Katsaioi call home and live,among many other places in Hellas and around the globe.
The photo below is from a past visit, but soon I’ll walk beneath her gaze again.
Loosely translated:
Η Θεά της Παρθένου με καλεί—και πρέπει να φύγω!!
Σύντομα θα κατευθυνθώ προς τη μεγάλη πόλη της Αθηνάς—τον φάρο της σοφίας, το ιερό της στρατηγικής, την ψυχή του ελληνικού πολιτισμού. Τα λέμε στην άλλη πλευρά της λίμνης.
Η Αθηνά, η αιώνια φύλακας της Αθήνας, παραμένει μια δύναμη αρχαία και διαχρονική. Ως θεά της σοφίας, της πολεμικής στρατηγικής και του πολιτισμού, διαμόρφωσε μια πόλη που έγινε η καρδιά της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας. Το πνεύμα της εξακολουθεί να αντηχεί μέσα από το μάρμαρο του Παρθενώνα και τα μυαλά που συνεχίζει να εμπνέει.
Η παρουσία της στην Αθήνα ξεκίνησε με τον μύθο: ο Ποσειδώνας πρόσφερε μια πηγή άλατος, αλλά η Αθηνά έδωσε την ελιά—σύμβολο ειρήνης, ευημερίας και διορατικότητας. Οι Αθηναίοι την επέλεξαν, όχι για την ωμή δύναμη, αλλά για τη σοφία. Με αυτόν τον τρόπο, όρισαν τις αξίες τους και την ψυχή της πόλης τους.
Σε αντίθεση με τον Άρη, η Αθηνά αντιπροσώπευε τον πειθαρχημένο πόλεμο και τις έξυπνες τακτικές—η καθοδήγησή της έγινε αισθητή στη Σαλαμίνα, όπου η στρατηγική υπερίσχυσε της ισχύος. Ενέπνευσε επίσης το δίκαιο, την τέχνη και τη διάνοια, καθοδηγώντας ανθρώπους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Υπό το φως της, η Αθήνα έγινε κάτι περισσότερο από μια πόλη - έγινε μια ιδέα.
Σήμερα, η Αθηνά εξακολουθεί να επιβλέπει τους θεσμούς διακυβέρνησης και μάθησης. Η εικόνα της εμφανίζεται σε σφραγίδες από την Καλιφόρνια μέχρι το Γουέστ Πόιντ, ενσαρκώνοντας την ηγεσία, τη δικαιοσύνη και τη στρατηγική σκέψη.
Και στην κορυφή της Ακρόπολης, ο Παρθενώνας στέκεται ως το ιερό της - αργότερα μετατράπηκε σε εκκλησία για μια άλλη παρθένα, τη Θεοτόκο. Σε αυτόν τον ιερό χώρο, συναντώνται δύο παραδόσεις: η σοφία των αρχαίων και η χάρη του θείου.
Αλλά το ταξίδι μου δεν τελειώνει στην Αθήνα. Θα περάσω επίσης από τα άγρια βουνά του Ταΰγετου, το Γεωργίτσι και τα χωριά Επάνου Ρίζα, και τις ιστορικές πεδιάδες της Λακωνίας - πατρίδα της Σπάρτης/Λακεδαιμονίας, όπου οι ρίζες μου είναι πολύ βαθιές. Η Σπάρτη, η πόλη των πολεμιστών, σφυρηλάτησε μια κοινωνία που δεν μοιάζει με καμία άλλη: αυστηρή, πειθαρχημένη και χτισμένη στα ιδανικά της τιμής, του καθήκοντος και της ανθεκτικότητας. Η Σπαρτιατική αγωγή εκπαίδευσε τους νέους της στην αντοχή και την ηθική δύναμη όσο και στα όπλα. Από τη μάχη στις Θερμοπύλες μέχρι το ήθος της αυτοθυσίας, οι Λακεδαιμόνιοι έδωσαν στον κόσμο ένα διαχρονικό πρότυπο θάρρους υπό πίεση.
Το να είσαι Λακεδαιμόνιος σήμαινε να ζεις απλά, να μιλάς με σκοπό και να βάζεις το καλό της πόλης πάνω απ' όλα. Ακόμα και σήμερα, το σπαρτιατικό πνεύμα επικρατεί όπου το θάρρος και οι αρχές υπερισχύουν της άνεσης.
Από εκεί, θα συνεχίσω για την Καλαμάτα -ανάμεσα στο βουνό και τη θάλασσα- όπου οι ελιές είναι πλούσιες και η γη αποπνέει μνήμη. Μια πόλη που ανέτειλε νωρίς στον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, η Καλαμάτα ενσαρκώνει την άγρια υπερηφάνεια και την ανθεκτικότητα της Πελοποννήσου.
Από τη σοφία της Αθηνάς μέχρι την ανδρεία των Λακεδαιμονίων και το φιλελεύθερο πνεύμα της Καλαμάτας—αυτό το ταξίδι είναι μια επιστροφή στις ρίζες, στο νόημα, στον μύθο που γίνεται πραγματικότητα, και σε όλες τις περιοχές όπου οι Κατσαίοι αποκαλούν σπίτι και ζουν, ανάμεσα σε πολλά άλλα μέρη στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι από μια προηγούμενη επίσκεψη, αλλά σύντομα θα περπατήσω ξανά κάτω από το βλέμμα της.
