Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την ημέρα (27.10.2023) που ο Πέτρος Θέμελης, ένας κορυφαίος αρχαιολόγος, ένας ακούραστος εργάτης της ανασκαφής έφυγε από τη ζωή. Χάρη στο όραμα, την επιμονή, τη μεθοδικότητα και κυρίως το πείσμα του μπορούμε σήμερα να θαυμάζουμε μια από τις καλύτερα σωζόμενες αρχαίες πόλεις της Ελλάδας, την Αρχαία Μεσσήνη.
Ο επισκέπτης αντικρύζοντας από ψηλά την αρχαία πόλη αδυνατεί να πιστέψει ότι λίγα χρόνια πριν αυτή η πόλη ήταν θαμμένη κάτω από χωράφια, ελιές και αμπέλια και βάτα. Ο Θέμελης αφιερώνοντας 36 χρόνια από τη ζωή του, κατάφερε ένα μικρό θαύμα. Ανέλαβε την ανασκαφή το 1987 συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων του (Σοφούλη και Ορλάνδου) όπου δεν υπήρχε τίποτε όρθιο. Παντού πέτρες και όλα τα κτίσματα σκόρπια. Χρειάσθηκε να γίνουν απαλλοτριώσεις και να αποζημιωθούν οι καλλιεργητές. Πολύ μεγάλο μέρος από τα απαιτούμενα κονδύλια, τα συγκέντρωσε από την ένταξη σε προγράμματα, κυρίως όμως από την ιδιωτική πρωτοβουλία (εφοπλιστές ιδρύματα και τράπεζες) με το Δημόσιο να απέχει. Σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος καλύπτει 460 στρέμματα.
Για τις ανασκαφές χρησιμοποίησε αγρότες της περιοχής, διδάσκοντας και καθοδηγώντας τους πώς να σκάβουν, να μεταφέρουν το χώμα, να ακολουθούν τους ανασκαφείς και σιγά σιγά να υψώνουν τις πέτρες. Επέλεξε να φέρει στο φως κυρίως τους δημόσιους χώρους, οικοδομήματα και ιερά της πόλης αναστηλώνοντας τα όπως τα κατέγραψε ο Παυσανίας το 2ο αιώνα μ.χ. Οι φωτογραφίες που έχουν δημοσιευθεί με ο Πριν και το Μετά είναι αποκαλυπτικές του τιτάνιου έργου του, όπως ο ίδιος έλεγε "από το Μηδέν στο Είναι".
Αγαπούσε τη δουλειά του και πάλευε για τα πιστεύω του αναγκασμένος αρκετές φορές να συγκρουσθεί με το κατεστημένο. Για κατοικία του χρησιμοποιούσε το χώρο κάτω από το αρχαιολογικό μουσείο. Ονειρευόταν αρχαιολογικούς χώρους απολύτως κοινωνικοποιημένους και για το λόγο αυτό στο θέατρο συχνά διοργανώνονταν εκδηλώσεις, συναυλίες, θέατρα κλπ. Όπως έλεγε «Τα μνημεία δεν στερεώνονται – αναστηλώνονται – αναδεικνύονται για να μείνουν κενά κελύφη, περιχαρακωμένα και απρόσιτα στους πολίτες, αλλά για να είναι ανοιχτά, να κοινωνικοποιηθούν στο παρόν. Πρέπει να βιώσουν μαζί μας μια δεύτερη, ει δυνατόν αιώνια ζωή».
Άνθρωπος έντιμος, παθιασμένος με τη δουλειά του συκοφαντήθηκε αρκετές φορές. Πριν αναλάβει την ανασκαφή της Αρχαίας Μεσσήνης έδωσε αγώνα για να μην πνιγεί στα νερά του Μόρνου η "Καλλίπολη", αμείφθηκε όμως με δυσμενή μετάθεση. Πέρασε όλη του τη ζωή μέσα στα σκάμματα των ανασκαφών και διάλεξε να ταφεί εκεί, μέσα στον τόπο που ανέσυρε από τη λήθη. Σήμερα λίγες πέτρες σημαίνουν το χώρο της ταφής του. Ένας λιτός τάφος στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Σήμερα οι ανασκαφές σταμάτησαν και δυστυχώς στο χώρο δεν υπάρχει καμία υποδομή. Μακάρι στο μέλλον όλα όσα ονειρεύτηκε να γίνουν πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου