ORPHIC HYMN APOLLO
Incense, frankincense-mother
Come, O blessed Paian, who killed Tityo, Phoebe Lycorea, Memfíti, you who honor yourself brilliantly, the mourning, the one who provides happiness. that you have a golden lyre and you have a relationship with the seeds, the protector of the cultivators, Pythios, Titan, Grynios. Smintheus, the killer of Python, the Delphic, the fortune teller, the wild (who lives in the field), the god who brings light, the beloved, the glorious young man who is the leader of the Muses, the leader of the dance the archer, the archer Vránchios (from the entrance of the Sun into the larynx of his mother Vránchiou) and Gemini,
you who see all this infinite ether and from above you see the happy earth and from below in the darkness at night in a quiet time, where your eyes are the stars, you see the roots, and you have the ends of the whole world under your eyes you, you take care of the beginning and the end, and you make everything flourish; you assemble every pole with the guitar, which has a great sound, sometimes you walk towards the ends of the young (of the lower string), sometimes again towards the upper ( the highest string), sometimes mixing each pole in the Doric order.
You separate the surviving sexes by harmonizing the world fate of people (the fate and position of people around the world); you mixed both equally
(both with the young and the high) in winter and summer, and you separated the winter into high and the summer with the young and formed the beautiful Doric flower of the beloved spring.
This is why people call you by the name of Pana god with two horns, where you leave the whistles of the winds and that is why you hold the seal, which gives the sign to the whole world (which shapes the whole world), listen to me happily, and save the initiates with my implore voice.
_____________________
ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ θυμίαμα, μάνναν
Ελα, ώ μακάριε Παιάν, πού εφόνευσες τον Τιτυόν, Φοίβε Λυκωρέα, Μεμφίτη, συ πού τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, ό παρέχων ευτυχίαν. πού έχεις χρυσήν λύραν καί έχεις σχέσιν με τα σπέρματα, ό προστάτης των καλλιεργητών, ό Πύθιος, ό Τιτάν, ο Γρύνειος. ό Σμινθεύς, ό φονεύς του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντις, ό άγριος, ό θεός πού φέρει το φως, ό αγαπητός, ό ένδοξος νέος συ πού είσαι ό ηγέτης των Μουσών, ό αρχηγός του χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβόλος ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό αγνός, ώ ανακτά της Δήλου, πού το μάτι σου, το φωτίζον τους ανθρώπους, βλέπει τα πάντα, συ με την χρυσή κόμη, πού μας δίδεις προφητικές καθαρές φωνές καί χρησμούς, άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά· διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα καί από επάνω βλέπεις την ευτυχισμένη γη καί από κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας, πού έχεις για μάτια τα άστρα, βλέπεις τις ρίζες (τα θεμέλια), και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου (κάτω από τα μάτια σου)· εσύ φροντίζεις για την αρχή καί το τέλος, καί κάνεις να θάλλουν τα πάντα· εσύ συναρμόζεις κάθε πόλον με την κιθάραν, πού έχει μεγάλον ήχον άλλοτε μεν βαδίζων προς τα τέρματα της νεάτης (της κατωτάτης χορδής), άλλοτε πάλιν προς την ύπάτην (την ύψηλοτάτην χορδήν), άλλοτε δε συμμειγνύων κάθε πόλον είς την Δωρικήν διακοσμησιν (διάταξίν). Διαχωρίζεις τα διατηρούμενα είς την ζωήν φύλα συγκεράσας δια της αρμονίας την παγκόσμιον μοίραν των ανθρώπων (την μοίραν τήν θέσιν των ανθρώπων είς όλον τον κόσμον)· άνέμειξες εξ ίσου καί με τα δύο (καί με την νεάτην καί με την ύπάτην) τον χειμώνα καί το θέρος, διεχώρισες δε τον χειμώνα είς υπάτας καί το θέρος με τάς νεάτας καί έσχημάτισες το ώραίον Δωρικόν άνθος του πολυαγαπημένου έαρος
Εξ αυτού οι άνθρωποι σε καλούν με την επωνυμίαν ανακτά Πάνα θεόν με δύο κέρατα, πού αφίνεις τα σφυρίγματα των ανέμων και γι αυτό κρατείς την σφραγίδα, που δίδει τον τύπον εις όλον τον κοσμον (πού διαπλάσσει όλον τον κοσμον) άκουσε με μακάριε, και σώσε τους μεμυημένους με την ικετευτικήν φωνήν (που σε ικετεύουν).
_________________________
Ἀπόλλωνος
Θυμίαμα μάνναν
Ἐλѳέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ, Μεμφῖτ', ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα, χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύѳιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινѳεῦ, Πυѳοκτόνε, Δελφικέ, μάντι, ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε, Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ,
Δήλι' ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα, χρυσοκόμα, καѳαρὰς φήμας χρησμούς τ' ἀναφαίνων· κλῦѳί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι ѳυμῶι· τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰѳέρα πάντα γαῖαν δ' ὀλβιόμοιρον ὕπερѳέ τε καὶ δι' ἀμολγοῦ, νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ' ἀστεροόμματον ὄρφνην ῥίζας νέρѳε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός· σοὶ δ' ἀρχή τε τελευτή τ' ἐστὶ μέλουσα, παντοѳαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιѳάρηι πολυκρέκτωι ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων, ἄλλοτε δ' αὖѳ' ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοѳρέμμονα φῦλα, ἁρμονίηι κεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν, μίξας χειμῶνος ѳέρεός τ' ἴσον ἀμφοτέροισιν,
ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, ѳέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνѳος. ἔνѳεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα, Πᾶνα, ѳεὸν δικέρωτ', ἀνέμων συρίγμαѳ' ἱέντα· οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν. κλῦѳι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.
