Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024

Concert of the internationally renowned composer Panagiotis Karousos at the World Philosophical Forum

 

World Philosophical Forum P.F.F. - Culture and Development Associations (ENPAN)

Concert of Panagiotis Karousos at the World Philosophical Forum
"ANTONIS TRITSIS" Amphitheater, Spiritual Center of the Municipality of Athens (50 Akadimias)
Friday, October 18, 2024, 8:00 pm - Free Entry
Tribute to Mimis Plessas: A sky with stars, I took a cloud two places
Poems set to music by music composer Panagiotis Karousos, Parthenon (Kostis Palamas), Caryatides (Ioannis Polemis), Spring Symphony - Part XVI (Yiannis Ritsos), In an old temple (Miltiadis Malakasis), "Maid of Athens, ere we part" (Lord Byron), "The Shield of Achilles » choral from the opera Iliad of Homer, "We are friends" and "Don't accuse me of opposition" chorals from the opera Prometheus Bound by Aeschylus, etc.
15th International Symposium of Classical-Practical Philosophy of the Greek Central Sector of the P.F.F.
Symposium Topic: "The contribution of practical philosophy to the development of a sense of global responsibility in relation to major international problems"
Greeting: Andreas Rentzoulas, Ambassador of the International Association for Cultural Diplomacy, Ioannis Galanis, member of the Board of the WPF and General Director of EN.P.AN. (Culture and Development Associations)
Artistic program: Presentation of works by the internationally renowned composer Panagiotis Karousos by the "Rhapsodes" Choir and lyrical soloists. Participants: Rea Voudouri (soprano), Giorgos Keramidaris (tenor), Giannis Darios (tenor), Giannos Kotzias (tenor), Foteini Papachristou (alto), Niki Zacharopoulou (alto), Maria Grigoriou (alto), Argyris Kontonikolaou (tenor). Piano: Christiana Manou. Panagiotis Karousos, music composer
The internationally renowned Greek-Canadian composer Panagiotis Karousos, known for his operas (Prometheus Bound, Olympic Flame, Alexander the Great), the Oratorios: "The Song of the Nations", "Iliad", etc., is a versatile composer of the Renaissance style and his music is human-centered.




Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024

Η καθιστή Θεά Αφροδίτη κρατά τον γιο της Έρωτα


 Ένα υπέροχο εύρημα & απίστευτα διατηρημένο δείγμα κoροπλαστικής (*) που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τα αρχικά χρώματά του , από την Τανάγρα της Βοιωτίας.

Η καθιστή - σε ένα καμπυλόγραμμο κλισμό με ένα πανέμορφο μαξιλάρι - Θεά Αφροδίτη κρατά τρυφερά τον γιο της τον Έρωτα και τον διασκεδάζει με παιχνίδι που κρατά στο δεξί της χέρι.
Δυστυχώς...στο μουσείο Ερμιτάζ.
( Ελληνιστική Εποχή, τελευταίο τέταρτο του 4ου - πρώτο τέταρτο του 3ου αιώνα π.Χ.)
Βαγγ.Βαροτσάκης
(*)κοροπλαστική = Ειδώλια από πηλό, στην πλειονότητά τους γυναικεία, τα ειδώλια που πιθανόν συνέχιζαν τη λαϊκή λατρεία της γυναικείας θεότητας ήταν θρησκευτικά αφιερώματα.
Αρχικά πιστευόταν ότι κατασκευάζονταν στην Τανάγρα της Βοιωτίας (απ' όπου και το όνομα Ταναγραίες), αλλά η νεότερη έρευνα οδήγησε στο συμπέρασμα πως υπήρχαν πολλά τοπικά εργαστήρια και ένα από τα σημαντικότερα ήταν στην Αθήνα.
Κατασκευάζονταν με μήτρα και με διάφορους τρόπους: πότε κατασκευάζεται μονοκόμματα μια όψη ενώ η άλλη μένει ακατέργαστη, άλλοτε χρησιμοποιείται διπλή μήτρα και οι δύο όψεις συγκολλούνται ή, τέλος, πολλαπλές μήτρες (χέρια, κεφάλια, κορμός, φτερά) επιτρέπουν ποικίλους συνδυασμούς.
Στη μήτρα τοποθετείται ο πηλός σε δύο στρώματα. Όταν το ειδώλιο στεγνώσει και περαστεί «μπαντανά»( λείο & λεπτόκκοκο μίγμα από αργίλους σαν επίχρισμα στην επιφάνεια του κεραμεικού) ψήνεται στους 750-950ο C. Συνήθως τα ειδώλια είναι κούφια με οπή στο πίσω μέρος.
Τα χρώματά τους ήταν έντονα και ευαίσθητα. Από τον 4ο αιώνα π.Χ., τα ειδώλια συχνά φορούν κοσμήματα από επικολλημένο λεπτότατο φύλλο χρυσού.
(upd: νεότερο άρθρο μου αναφέρει τις κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων στη περίοδο της κατοχής)

Eleusinian Mysteries (what are they)

 


Eleusinian Mysteries (what are they)

Eleusinian Mysteries are ancient ceremonies in honor of Demeter and Persephone held in the temple of Eleusis, (20 kilometers from the center of Athens)
They are the Mysteries that acquired a pan-Hellenic reach such as the Eleusinian, Orphic, Cretan and Kaverian.
What is the reason they were secret and sacred ceremonies?
In these Mysteries the mystics could not reveal the content of the ceremony, because there have always been ignorant ordinary citizens who could not understand the spirituality and depth of all these Mysteries and that is why disclosure was forbidden, and the reason was that you learn things that concern your own existence and as we understand not everyone was ready to hear and accept them...
I would like to make it clear that there was no belittling of others, they were just not at that level to accept this mystical knowledge and so they had it hermetically sealed and they want the interpretation of Hermes speech to unlock, and the tool that locks and unlocks this knowledge and we call it the science of the Greek language.
The mystic
he is one who has been ritually initiated into secret rites views and teachings of initiations into the Greek worldview, i.e. I introduce someone to a rite, gradually revealing its ritual and its deeper meaning.
The word Eleusis is a name and comes from the verb eleftho = I come (hence the word freedom) i.e. the place of arrival, coming, presence, revelation.
So the word Eleusis tells us the coming of some significant event, the coming of the wandering Mother Earth (see goddess Demeter), to bring the light, the spring (see Persephone).
1. Today the Temple of the Eleusinian Mysteries and in depth the cave of the temple for the performance of the mysteries. Despite the spread of the Eleusinian Mysteries throughout the Greek world and the large number of believers who participated in them, our knowledge of them is limited. This is due to the silence that the priests imposed on the mystics but also to the nature of the teaching, which was transmitted orally and was not recorded anywhere. Absolute secrecy was reverently observed and rare were the cases of offenders who were severely punished, even with the death penalty. The basic information we have comes from the writings of the Church Fathers based on so-called Christians who had earlier been initiated into the Eleusinian Mysteries (which were celebrated until 396 AD). So the information we have is not completely clear and accurate.
________________________
Ελευσίνια Μυστήρια (τι είναι)
Ελευσίνια Μυστήρια
είναι αρχαίες τελετές προς τιμήν της Δήμητρας και της Περσεφόνης που διεξαγόταν στον ναό της Ελευσίνας, (20 χιλιομετρα απο το κέντρο της Αθήνας)
Είναι τα Μυστήρια που απόκτησαν πανελλήνια εμβέλεια όπως τα Ελευσίνια, τα Ορφικά, τα Κρητικά και τα Καβείρια.
Ποιος ο λόγος που ήταν κρυφές και ιερές τελετές?
Σε αυτά τα Μυστήρια οι μύστες δεν μπορούσαν να αποκαλύψουν το περιεχόμενο της τελετής, διότι πάντα υπήρχαν οι αδαείς απλοί πολίτες που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την πνευματικότητα και το βάθος όλων αυτών των Μυστηρίων και γι αυτό απογορευόταν η γνωστοποίηση, και ο λόγως ήταν ότι μαθαίνεις πράγματα τα οποία αφορούν την ίδια σου την ύπαρξη και όπως καταλαβαίνουμε δεν ήταν όλοι έτοιμοι να τα ακούσουν και να τα αποδεχτούν...
Θα ήθελα να ξεκαθαρήσω ότι δεν υπήρχε η υποτίμηση των άλλων, απλά δεν ήταν σε αυτό το επίπεδο να δεχτούν αυτήν την μυστηριακή γνώση και έτσι τα είχαν ερμητικά κλεισμένα, και θέλουνε την ερμηνεία του Ερμή λόγου για να ξεκλειδώσουν, και το εργαλείο που κλειδώνει και ξεκλειδώνει αυτήν την γνώση την ονομάζουμε επιστήμη της Ελληνικής γλώσσας.
Ο μύστης είναι αυτός που έχει μυηθεί με τελετουργικό τρόπο σε κρυφές τελετουργίες απόψεις και διδασκαλίες μυήσεων επάνω στην Ελληνική κοσμοθέαση, δηλαδή εισάγω κάποιον σε μια ιεροτελεστία, αποκαλύπτοντας σταδιακά το τελετουργικό και το βαθύτερο νόημά της.�
Η λέξη Ελευσίνα είναι όνομα και προέρχεται από το ρήμα ελεύθω = έρχομαι (εξ ου και η λέξη ελευθερία) δηλαδή ο τόπος της αφίξεως, του ερχομού, της παρουσίας, της αποκάλυψης.
Έτσι και η λέξη Ελευσίς μας δηλώνει την έλευση κάποιου σημαίνοντος γεγονότος, την έλευση της περιπλανώμενης Μητέρας Γης (βλέπε θεά Δήμητρα), για να φέρει το φως, την άνοιξη (βλέπε Περσεφόνη).
1. Σήμερα ο Ναός των Ελευσινίων Μυστηρίων και στο βαθος η σπηλιά του ναού για την τέλεση των μυστηρίων. Παρά την εξάπλωση των Ελευσινίων Μυστηρίων σε όλο τον ελληνικό κόσμο και τον μεγάλο αριθμό των πιστών που συμμετείχαν σε αυτά, οι γνώσεις μας για αυτά είναι περιορισμένες. Αυτό οφείλεται στη σιωπή που επέβαλαν οι ιερείς στους μύστες αλλά και στον χαρακτήρα της διδασκαλίας, που μεταδιδόταν προφορικά και δεν καταγραφόταν πουθενά. Η απόλυτη μυστικότητα τηρούνταν ευλαβικά και σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις παραβατών που τιμωρούνταν αυστηρότατα, ακόμα και με την ποινή του θανάτου. Οι βασικές πληροφορίες που έχουμε προέρχονται από τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας που βασίζονται στα λεγόμενα Χριστιανών που νωρίτερα είχαν μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια (τα οποία τελούνταν ως το 396 μ.Χ.). Έτσι οι πληροφορίες που έχουμε δεν είναι απόλυτα σαφείς και ακριβείς.

Polydoros was a king of ancient Sparta, who came from the family of the Agiades.


 Polydoros was a king of ancient Sparta, who came from the family of the Agiades.

He was the son and successor of King Alkamenes. Pausanias informs us that the Lacedaemonians created colonies in Italy, in Croton and the Epizephyrian Locrus, while the First Messenian War was at its peak.
Polydorus was very popular in Sparta, as just and philanthropic, and his fame spread throughout Greece. After the end of the war, which ended with the victory of the Lacedaemonians thanks to the leadership of King Theopombus of the Eurypontid family.
According to the Greek biographer Plutarch, Polydorus, together with his co-king Theopompus, changed the constitution of Sparta so that the Kings and the Senate = Gerousia (28 elected men over 60) could veto the decisions of the Spartan Apella = ekklesia was the assembly of citizens in the ancient Greek city-state of Sparta.
The kings of ancient Sparta and Laconia were from the following families: Lelegides, Lacedaemonides, Atreides, Heraclides, Agiades, Eurypontides.
Ancient Greek:
- III.3. Greece tour. Author: Pausanias Lakonika
[3.1] τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος τὴν βασιλείαν παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένους, καὶ ἀποικίαν τε ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν καὶ [ἀποικίαν] ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς ἄκρᾳ Ζεφυρίῳ, καὶ ὁ πόλεμος ὁ καλούμενος Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος μάλιστα ἐς ἀκμὴν προῆλθε. λέγουσι δὲ οὐ τὰς αὐτὰς Λακεδαιμόνιοί τε αἰτίας καὶ Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου.
1. Description: Hoplite, detail of the Vix Krater. Hammered bronze sheet, Laconian influence, ca. 510 BC. From the Vix hoard, now in Châtillon-sur-Seine.
Source: cropped by User: Jastrow from Image: Cratère de Vix by Michael Greenhalgh.
_________________
Ο Πολύδωρος ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης, που καταγόταν από το γένος των Αγιαδών.
Ήταν γιος και διάδοχος του βασιλιά Αλκαμένη. Ό Παυσανίας μας πληροφορεί, ότι οι Λακεδαιμόνιοι δημιούργησαν αποικίες στην Ιταλία, στον Κρότωνα και τους Επιζεφύριους Λοκρούς, ενώ κορυφώθηκε ο Α΄ Μεσσηνιακός Πόλεμος.
Ο Πολύδωρος ήταν πολύ δημοφιλής στη Σπάρτη, ως δίκαιος και φιλάνθρωπος, και η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Μετά το τέλος του πολέμου, που έληξε με την επικράτηση των Λακεδαιμονίων χάρη στην ηγεσία του βασιλιά Θεοπόμπου του γένους των Ευρυποντιδών.
Ο Πολύδωρος σύμφωνα με τον Έλληνα βιογράφο Πλούταρχο, ο μαζί με τον συν-βασιλιά του Θεόπομπο άλλαξαν το σύνταγμα της Σπάρτης έτσι ώστε οι Βασιλείς και η Γερούσια (28 εκλεγμένοι άνδρες άνω των 60 ετών) να μπορούν να ασκήσουν βέτο στις αποφάσεις της Σπαρτιάτης Απέλλας (ἐκκλησία) ήταν η συνέλευση των πολιτών στην αρχαία ελληνική πόλη-κράτος της Σπάρτης.
Οι βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης και Λακωνίας ήταν από τις παρακάτω οικογένειες: Λελεγίδες, Λακεδαιμονίδες, Ατρείδες, Ηρακλείδες, Αγιάδες, Ευρυποντίδες
Αρχαια Ελληνικά:
- III.3. Ἑλλάδος περιήγησις. Συγγραφέας: Παυσανίας Λακωνικά
[3.1] τελευτήσαντος δὲ Ἀλκαμένους Πολύδωρος τὴν βασιλείαν παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένους, καὶ ἀποικίαν τε ἐς Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐς Κρότωνα ἔστειλαν καὶ [ἀποικίαν] ἐς Λοκροὺς τοὺς πρὸς ἄκρᾳ Ζεφυρίῳ, καὶ ὁ πόλεμος ὁ καλούμενος Μεσσηνιακὸς Πολυδώρου βασιλεύοντος μάλιστα ἐς ἀκμὴν προῆλθε. λέγουσι δὲ οὐ τὰς αὐτὰς Λακεδαιμόνιοί τε αἰτίας καὶ Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου.
1. Περιγραφή: Οπλίτης, λεπτομέρεια του Vix Krater. Χάλκινο σφυρήλατο φύλλο, Λακωνική επιρροή, περ. 510 π.Χ. Από το θησαυροφυλάκιο Vix, τώρα στο Châtillon-sur-Seine.
Πηγή: Jastrow από την Εικόνα: Cratère de Vix του Michael Greenhalgh

The phrase "I Know that I Know nothing"


 The phrase "I Know that I Know nothing"

It is not actually Socrates'. He never said that!
"I know that I know nothing" is often attributed to Socrates, but it is nowhere written down, no matter how much one searches for Socrates' words as recorded by Plato.
After research we did and we as a page came to the conclusion.
As the Greek Professor of Political Procedure at the University of Athens, Kostas Beis, explains: "Such a passage as this does not exist in Greek literature". As David Neil Sedley, the British professor of Ancient Philosophy at the University of Cambridge, tells us on page 86 of his book "Lucretius and the Transformation of Greek Wisdom" that the famous ""I Know that I Know nothing" is not attributed to Socrates by Plato, Xenophon or Aristotle'.
At what point - approximately - has it been mentioned?
"I Know that I Know nothing" is a possible paraphrase of a passage in the ancient Apology of Socrates written by Plato. This Platonic work is a free rendering of the legal speech delivered by Socrates in 399 BC. in the court of Iliaia, facing the accusation that he did not believe in the gods of the city, but introduced new demons (good demons and not as some refer to them today as evil) and corrupted the young with his teachings. "I know that I know nothing" is the result of an attempt to render the passage in the Greek katarefousa ("purifying language").
So we are talking about a wrong translation!
The saying attributed to Socrates and found in Latin as "ipse se nihil scire id unum sciat" is nowhere written in Plato's texts.
The truth is, of course, and this is probably where the misunderstanding occurs, that the entire philosophy of Socrates was based on the logic of "I know one thing that I know nothing".
Besides, Socrates' dialectical method of teaching was based on the fact that as a teacher he pretended to know nothing about his students, so he would draw opinions and knowledge from his students through dialogue (Plato argues that the best method of learning is the method of dialectics. Socrates, however, using the dialectical method to prove who is wise and who is not, caused the hatred of many).
Nevertheless, in no surviving text of the same or any other ancient author do we find this sentence in its entirety.
That is why we encourage our friends to find correct and valid translations as far as foreign languages ​​are concerned and the valid modern Greek rendering from ancient Greek.
The best thing of all is for them to learn ancient Greek. It is certainly much easier for a Greek speaker. But if you have the dictionaries by your side and you know history and philosophy to a minimum and the way our ancient ancestors thought, you can understand the texts more easily, but on the condition that you have the good in you.
1. Painting by Jacques-Louis David (1787) The Death of Socrates
_____________________
Η φράση «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» ”I Know that I Know nothing”
Στην πραγματικότητα δεν είναι του Σωκράτη. Δεν το είπε ποτέ αυτός!
ΑΠΟ ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Το «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» ”I Know that I Know nothing” την αποδίδουμε συχνά στο Σωκράτη, αλλά δεν υπάρχει πουθενά γραμμένη, όσο κι αν ψάξει κανείς τα λόγια του Σωκράτη όπως τα κατέγραψε ο Πλάτωνας.
Μετά απο έρευνα που κάναμε και εμείς σαν σελιδα βγάλαμε το συμπέρασμα.
Όπως και ο Έλληνας Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κώστας Μπέης, εξηγεί: «Αυτούσιο το χωρίο τούτο δεν υπάρχει στην ελληνική γραμματεία (literature)». Όπως μας λέει και ο David Neil Sedley, ο Βρετανός καθηγητής Αρχαίας Φιλοσοφίας στο University of Cambridge αναφέρει στη σελίδα 86 του συγγράμματος του «Lucretius and the Transformation of Greek Wisdom» ότι το περίφημο «”I Know that I Know nothing” is not attributed to Socrates by Plato, Xenophon or Aristotle».
Σε ποιο σημείο -περίπου- έχει αναφερθεί;
Το «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» ”I Know that I Know nothing” είναι μια πιθανή παράφραση από ένα απόσπασμα στο αρχαίο σύγγραμμα «Απολογία Σωκράτους» που έγραψε ο Πλάτωνας. Το πλατωνικό αυτό έργο αποτελεί μία ελεύθερη απόδοση του δικανικού λόγου που εκφώνησε ο Σωκράτης το 399 π.Χ. στο δικαστήριο της Ηλιαίας αντιμετωπίζοντας την κατηγορία ότι δεν πίστευε στους θεούς της πόλης, αλλά εισήγαγε καινά δαιμόνια (αγαθα δαιμόνια και όχι όπως τα αναφέρει όρισμένοι σημερα σαν κακά) και διέφθειρε με τις διδασκαλίες του τους νέους. Το «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» ”I Know that I Know nothing” είναι το αποτέλεσμα προσπάθειας να αποδοθεί το απόσπασμα στην ελληνική καθαρεύουσα ("purifying language").
Άρα μιλάμε για λάθος μετάφραση!
Το ρητό που αποδίδεται στον Σωκράτη και που στα λατινικά το συναντάμε ως «ipse se nihil scire id unum sciat» δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο στα κείμενα του Πλάτωνα.
Η αλήθεια βέβαια είναι και μάλλον εκεί γίνεται η παρανόηση, ότι όλη η φιλοσοφία του Σωκράτη ήταν στηριγμένη πάνω στη λογική του «Ένα ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω».
Εξάλλου, η διαλεκτική μέθοδος διδασκαλίας του Σωκράτη βασιζόταν στο γεγονός ότι ως δάσκαλος έκανε πως δεν γνώριζε τίποτα στους μαθητές του, οπότε θα αντλούσε γνώμες και γνώσεις από τους μαθητές του με διάλογο (Ο Πλάτωνας υποστηρίζει ότι η καλύτερη μέθοδος μάθησης είναι η μέθοδος της διαλεκτικής. Ο Σωκράτης όμως χρησιμοποιώντας την διαλεκτική μέθοδο για να αποδείξει ποιοι είναι σοφοί και ποιοι όχι προκάλεσε το μίσος πολλών).
Παρ όλα αυτά όμως σε κανένα σωζόμενο κείμενο του ίδιου ή άλλου αρχαίου συγγραφέα δεν την βρίσκουμε αυτούσια αυτήν την προτασή.
Γι αυτό παρακινουμε τους φίλους μας να βρίσκουν σωστές και έγκυρες μεταφράσεις όσο αφορά τις ξενες γλώσσες και την έγκυρη νεοελληνικη απόδοση απο την αρχαιοελληνικη.
Το καλύτερο βεβαια από ολα ειναι οι ιδιοι να μαθουν τα αρχαία Ελληνικα. Ειναι βεβαια πολύ πιο ευκολο για έναν ελληνογλωσσο. Αλλά αν έχεις τα λεξικά δίπλα σου και γνωρίζεις ιστορια και φιλοσοφία κατά το ελάχιστο και τον τρόπο που σκεφτόντουσαν οι αρχαιοι προγονοι μας να καταλάβεις πιο εύκολα τα κείμενα, αλλά με την προυπόθεση να έχεις το αγαθό μέσα σου.
Η πιο κοντινή φράση σε νόημα εντοπίζεται στο σημείο 21d που λέει:
«πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι».
«Φεύγοντας λοιπόν συλλογιζόμουν ότι είμαι σοφώτερος αυτού του ανθρώπου∙ διότι φοβάμαι πως κανείς μας από τους δύο κανένα ‘’καλόν καγαθόν’’ γνωρίζει, όμως αυτός μεν νομίζει πως γνωρίζει κάτι χωρίς να το γνωρίζει, εγώ δε, καθώς δεν το γνωρίζω, ούτε νομίζω∙ μου φαίνεται λοιπόν εξ΄ αυτού βεβαίως κατά τι λίγο από αυτόν σοφότερος είμαι, καθόσον αυτά που δεν γνωρίζω ούτε φρονώ πως γνωρίζω»
1. Πίνακας του Ζακ-Λουί Νταβίντ (1787) Ο Θάνατος του Σωκράτη

ABOUT SACRIFICES


 ABOUT SACRIFICES

The massacres (and not sacrifices) of Polyxene, Iphigenia, etc. they are mythical (allegory), theatrical, as such events have been depicted on the books of their authors, but also on vases as decoration etc. and therefore their depiction does not mean that it is proof that we have a real event. Then, the fact that we see depictions of massacres of people on vases, seal stones, paintings, etc., does not mean that these represent human sacrifices, as some people think, since on the one hand there are also massacres of people from revenge, from judicial decisions, from duels and war encounters, etc. a. and on the other hand there are depictions of human sacrifices, such as e.g. of Iphigenia, Isaac, etc., which, while depicted, did not take place.
Iphigenia and Polyxene may have been real persons, but their sacrifice or slaughter is not a real event,
but theatrical. Polyxene, unlike Iphigenia, was killed in Achilles' tomb by Neoptolemus, Achilles' son, but not as a sacrifice, but out of revenge, because her brother Paris had treacherously killed his father (Achilles).
Polyxeni is not mentioned in Homer. It is mentioned for the first time in "Ilio Persin" by Arktinus (an epitome of Proclus), where the words sacrifice and human sacrifice are not used, but the verb slaughter.
Ancient text:«έπειτα εμπρήσαντες την πόλιν Πολυξένην σφαγιάζουσιν». Euripides uses the same verb and also says that Polyxene was killed for revenge, to honor Achilles.
Ancient text: «Τεθνηκε σοι παις προς τάφω Πολυξένη σφαγείσα Αχιλλέως, δώρον αψύχω νεκρώ» (Τρωάδες 625). Έδοξ’ Αχαιοῖς παίδα σην Πολυξένην σφάξαι προς ορθὸν χώμ' Αχιλλείου τάφου (Εκάβη 220).
Therefore, in the case of Polyxene, we do not have a human sacrifice, but simply a massacre, a revenge killing. It would be a sacrifice if her slaughter was an offering to some god, as it was in the case of Iphigenia and it was not, because the Greek gods did not want human sacrifices.
A.G. KRASANAKIS: "ABOUT SACRIFICES AND MEAT-EATING"
1. The Achaeans slaughter for revenge and do not sacrifice Polyxene. Tyrrhenian amphora of the 6th BC. century. British Museum.
____________________
Οι σφαγές (και οχι θυσίες) της Πολυξένης, της Ιφιγένειας κ.α. είναι μυθικές (αλληγορία), θεατρικές, ως τέτοια γεγονότα έχουν απεικονιστεί πάνω στα βιβλία των συγγραφέων τους, αλλά και σε αγγεία ως διακόσμηση κλπ και συνεπώς η απεικόνισή τους δεν σημαίνει ότι είναι απόδειξη ότι έχουμε πραγματικό γεγονός. Έπειτα, το ότι βλέπουμε απεικονίσεις σφαγών ανθρώπων σε αγγεία, σφραγιδόλιθους, πίνακες κλπ, αυτό δε σημαίνει και ότι αυτές παριστάνουν ανθρωποθυσίες, όπως γνωμοδοτούν ορισμένοι, αφού αφενός υπάρχουν και οι σφαγές ανθρώπων από εκδίκηση, από δικαστικές αποφάσεις, από μονομαχίες και πολεμικές συναντήσεις κ.α. και αφετέρου υπάρχουν απεικονίσεις ανθρωποθυσιών, όπως π.χ. της Ιφιγένειας, του Ισαάκ κ.α., που, ενώ απεικονίζονται, δεν έγιναν.
Η Ιφιγένεια και η Πολυξένη μπορεί να ήταν υπαρκτά πρόσωπα, όμως η θυσία ή η σφαγή τους δεν είναι πραγματικό γεγονός,
αλλά θεατρικό. Η Πολυξένη σε αντίθεση με την Ιφιγένεια σφάχτηκε στον τάφο του Αχιλλέα από το Νεοπτόλεμο, το γιο του Αχιλλέα, όμως όχι για θυσία, αλλά από εκδίκηση, επειδή ο αδελφός της ο Πάρις φόνευσε δολίως τον πατέρα του (τον Αχιλλέα).
Η Πολυξένη δεν αναφέρεται στον Όμηρο. Πρώτη φορά αναφέρεται στην "Ιλίου Πέρσιν" του Αρκτίνου (επιτομή Πρόκλου), όπου εκεί δε χρησιμοποιούνται οι λέξεις θυσία και ανθρωποθυσία, αλλά το ρήμα σφάζω.
Αρχαίο κειμενο: «έπειτα εμπρήσαντες την πόλιν Πολυξένην σφαγιάζουσιν» . Το ίδιο ρήμα χρησιμοποιεί και ο Ευριπίδης και επιπλέον λέει ότι η Πολυξένη σφάχτηκε για εκδίκηση, για να τιμηθεί ο Αχιλλέας.
Αρχαίο κειμενο: « Τεθνηκε σοι παις προς τάφω Πολυξένη σφαγείσα Αχιλλέως, δώρον αψύχω νεκρώ» (Τρωάδες 625). Έδοξ’ Αχαιοῖς παίδα σην Πολυξένην σφάξαι προς ορθὸν χώμ' Αχιλλείου τάφου (Εκάβη 220).
Επομένως στην περίπτωση της Πολυξένης δεν έχουμε ανθρωποθυσία, αλλά απλώς σφαγή, φόνο από εκδίκηση. Θα ήταν θυσία, αν η σφαγή της ήταν προσφορά σε κάποιο θεό, όπως πήγε να γίνει στην περίπτωση της Ιφιγένειας και δεν έγινε, γιατί οι ελληνικοί θεοί δεν ήθελαν ανθρωποθυσίες.
Α.Γ. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ: «ΠΕΡΙ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑΣ»
1. Οι Αχαιοί σφάζουν για εκδίκηση και όχι θυσιάζουν την Πολυξένη. Τυρρηνικός αμφορέας του 6ου π.Χ. αιώνα. Βρετανικό μουσείο.

Concert of the internationally renowned composer Panagiotis Karousos at the World Philosophical Forum

  World Philosophical Forum P.F.F. - Culture and Development Associations (ENPAN) Concert of Panagiotis Karousos at the World Philosophical ...